|
Έκανα 62.000 εκτρώσεις (Στόγιαν Αδεσάβιτς – Χειρουργού Γυναικολόγου)
|
|
Ό Στόγιαν Αδάσεβιτς γνωστός χειρούργος - γυναικολόγος στήν Σερβία, έδωσε τελευταία μία συνέντευξη στό περιοδικό " Ορθοδοξία" , τής Σερβικής Εκκλησίας. Ή συνέντευξη αυτή, πού συγκλονίζει γιά τήν ειλικρίνειά της είναι ταυτόγχρονα καί μία δημόσια ομολογία γιά όσα κακά " παροχής υπηρεσιών " προσέφερε στήν Σερβική κοινωνία τά τελευταία χρόνια...
Ή συνέντευξη αυτή, είναι μία περίληψη θά λέγαμε, ενός βιβλίου πού τελευταία εξέδωσε ό γιατρός Αδάσεβιτς στά Σερβικά, μέ γενικό τίτλο " Ή αγιότης τής ζωής..."
Αξίζει νομίζουμε, νά τήν μεταφέρουμε στό Διαδίκτυο γιά νά ακουσθεί μία ακόμη φωνή γιά τό επίμαχο καί διαστρεβλωμένο "αθωωτικά" μεγάλο θέμα τών εκτρώσεων...
--Ποιά ήταν ή στιγμή πού σάν γιατρός καταλάβατε, ότι γινόσαστε " εν ψυχρώ " συνεργός φόνου;
--Είμαι γιατρός, γνωρίζω τίς πράξεις μου, καί είμαι ένοχος γιά όλες τίς φρικαλεότητες πού έκανα εργαζόμενος σάν γυναικολόγος. Είμαι όμως υποχρεωμένος νά μαρτυρήσω, νά αφυπνίσω,νά προειδοποιήσω τόν κόσμο ότι ή διακοπή τής εγκυμοσύνης είναι στήν πραγματικότητα φόνος ενός ανυπεράσπιστου παιδιού...
Ανάμεσα στίς υποχρεώσεις τής εργασίας μου ήσαν βέβαια, καί οί νόμιμες αμβλώσεις.
Τότε δέν γνώριζα ότι διέπραττα φόνους, τώρα όμως υποστηρίζω καί γνωρίζω ότι ή αμαρτία μου απέναντι τού Θεού είναι πολύ μεγάλη. Στό Πανεπιστήμιο μάς λέγανε ότι τό παιδί θεωρείται ζωντανό μόλις γεννηθή, μέ τό πρώτο κλάμα. Πρίν τό πρώτο κλάμα στήν ουσία δέν είναι τίποτα, αλλά είναι σάν ένα εσωτερικό όργανο τής γυναίκας, όπως τό νεφρό, ή σκωληκοειδής απόφυση, ή όπως ένα δόντι. Αυτά μάς δίδασκαν...
Έκανα από 48.000 έως 62.000 εκτρώσεις!!!
Αυτό είναι, σάν νά έχω εξαφανίσει μία ολόκληρη Πολιτεία...Τό Βελιγράδι έχει πολλά Νοσοκομεία αλλά καί ιδιωτικές κλινικές πού γίνονται καθημερινά εκατοντάδες εκτρώσεις.
Στά τέλη τής δεκαετίας τού ΄80 ενεφανίσθη τό υπερηχογράφημα καί μέ τήν διαγνωστική του δυνατότητα μού δημιούργησε πολλές εκπλήξεις. Είδα ζωντανό πιά τό έμβρυο, άκουγα τούς κτύπους τής καρδιάς του, έβλεπα τίς κινήσεις του, τό ανοιγόκλειμα τού στόματός του...
Στά μεγαλύτερα έμβρυα παρατηρούσα ακόμη τό " πιπίλισμα " τών δακτύλων τους, μία συνήθεια πού έχουν καί τά παιδιά όταν είναι ήδη γεννημένα. Έβλεπα ακόμη ότι τό έμβρυο σκεπτόταν καί καταλάβαινε μιά καί αντιδρούσε ενεργά στούς βαθείς καί διαπεραστικούς ήχους, επιταχύνοντας τίς κινήσεις του...
Καί ύστερα από 4-5 λεπτά, όσο διαρκεί ή λεγόμενη διακοπή κυήσεως, τό έμβρυο αυτό τό έβλεπα τεμαχισμένο, κοματιασμένο από τά νυστέρια, ανάμεσα από τά εργαλεία, πεταμένο στό τραπέζι...
ΤΟ ΝΕΥΡΟ ΚΡΕΜΟΤΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΜΜΕΝΟ ΧΕΡΑΚΙ...
--Πότε ακριβώς καί γιατί, σταματήσατε νά κάνετε εκτρώσεις;
--Αυτό πού θά σάς διηγηθώ τώρα, είναι λυπηρό, καί πολύ φρικτό, αλλά δέν πρέπει νά ωραιοποιούμε κάτι, γιά τό οποίο πρέπει νά ντρεπόμαστε...
Πρός θλίψι καί δυστυχία μου, τό 1988 έκανα άμβλωση σέ μία προχωρημένη εγκυμοσύνη τών 4,5 μηνών. Κατά τήν διάρκεια τής επέμβασης πού όταν τήν θυμάμαι μού φέρνει πάντοτε ταραχή, μέ φρίκη εκατάλαβα ότι είχα έναν φονιά μέσα μου. Μία εγχείρηση πού ήταν πάντοτε γιά μένα πράξις ρουτίνας, μού έγινε τελικά ένας πραγματικός εφιάλτης...
Μέ τήν πρώτη κίνηση τής λαβίδας συνθλίψεως έβγαλα τό χεράκι καί τό πέταξα ματωμένο πάνω στό τραπέζι τών εργαλείων...
Καί ξαφνικά παρατήρησα ότι τό νεύρο τού χεριού πού κρεμόταν, καθώς ακούμπησε στό ιώδιο μέ τό βαμβάκι πάνω στό τραπέζι, ερεθίστηκε από τήν οξύτητα τού ιωδίου κι΄ άρχισε έντονα τό μικρούλικο χεράκι νά συσπάται...
Μέ τήν επόμενη κίνηση έβγαλα καί τό ποδαράκι. Καί συνέβηκε πάλι τό ίδιο. Τώρα έτρεμε καί ταρακουνιώταν τό πόδι. Τέτοιο πράγμα δέν μού είχε ποτέ ξαναγίνει. Ύστερα μέ τήν αρπάγη τής λαβίδας έπιασα τήν καρδιά τού μωρού, ή οποία κτυπούσε ακόμη, έβλεπα τίς συσπάσεις της, ολοένα πιό αργά μέχρι πού στό τέλος σταμάτησε...
Τότε συνειδητοποίησα ότι είχα διαπράξει φόνο, ότι είχα θανατώσει έναν ζωντανό άνθρωπο!
Ή γυναίκα έπεσε σέ ακατάσχετη αιμορραγία, κινδύνευε πιά ή ζωή της...
Προσευχήθηκα στόν Θεό, καί τού είπα: " Κύριε, βοήθησέ με νά σώσω αυτή τήν γυναίκα, καί τιμώρησέ με εμένα !.."
Από τότε, ποτέ μου δέν ξαναέκανα έκτρωση. Καί έτυχε ή νέα μου γνώσις νά συμπίπτει μέ τήν θέση τής Εκκλησίας - ότι τό έμβρυο είναι ζωντανό ανθρώπινο πλάσμα από τήν πρώτη στιγμή γονιμοποίησης τού ωαρίου.
Ή ενδομήτριος παιδοκτονία είναι πολύ μεγαλύτερη καί βαρύτερη αμαρτία από ένα απλό φόνο, απέναντι ενός αδύναμου παιδιού πού δέν μάς φταίει σέ τίποτα...
--Έχουν ακουσθεί πολλά γιά τά υπολείμματα τών εκτρώσεων...Τελικά τί τά κάνουν, καί πού χρησιμοποιούνται;
Ό κόσμος δέν ξέρει, καί σπανίως διερωτάται τί τά κάνουν τά Νοσοκομεία. Εδώ στήν Σερβία, κανείς δέν λέει τίποτα. Ή Φαρμακευτική εμπορική βιομηχανία ( πού συνήθως τά χρησιμοποιεί γιά καλλυντικά προσώπου ( ! ) στίς γυναίκες ), δέν έχει τήν κατάλληλη υποδομή χρήσεως. Εμείς στά Νοσοκομεία εδώ, τά βάζουμε σέ μαύρους σάκκους μαζί μέ τά απόβλητα χειρουργικών επεμβάσεων, καί τά πάμε γιά αποτέφρωση.
Όμως, σάν κοινωνία είμαστε υποχρεωμένοι νά προστατεύσουμε ιατρικώς, ηθικώς, δικαστικώς, καί νομικώς, τά αγέννητα αυτά παιδιά, δίνοντάς τους όλα τά δικαιώματα τών ενηλίκων. Αυτό, πρέπει νά είναι καθήκον κάθε πολιτισμένης κοινωνίας!
--Υπάρχει μία ακριβής στατιστική γιά τίς εκτρώσεις στήν Σερβία;
--Υπάρχει μία διαφωνία στούς αριθμούς. Κάποιοι μιλούν γιά 120.000 αμβλώσεις τόν χρόνο, καί άλλοι γιά 420.000 χιλιάδες. Εγώ πιστεύω ότι, όταν αφήνεται νά βγεί ζωντανό ένα παιδί, έχουν δολοφονηθεί άλλα 25...
ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ...
--Ή εξωσωματική γονιμοποίηση γιά τήν οποία τά τελευταία χρόνια ακούμε πολλά, στήν πραγματικότητα τί ακριβώς είναι;
--Τήν έχω δουλέψει κι΄ αυτή. Σήμερα, υποστηρίζω ανεπιφύλακτα ότι ή εξωσωματική γονιμοποίηση είναι κάτι κακό.
Πόσοι γνωρίζουν σήμερα, ότι γιά νά βγάλουν οί γιατροί 2 μέ 3 παιδιά καί νά εξασφαλίσουν τήν ιατρική επιτυχία τους, πρέπει νά γονιμοποιήσουν 10 μέ 20, καί τά υπόλοιπα, μή βιώσιμα, νά τά θανατώσουν; Κι΄αυτό, γιατί άν ληφθούν περισσότερα από 3, τότε δέν θά μπορέσει ή μήτρα νά τά βγάλει πέρα...
Αυτά όμως τά κρύβουν, καί οικοδομούν μιά "οικογενεική ευτυχία" δύο καί τριών παιδιών από εξωσωματική, αφού έχουν θανατώσει πολλαπλάσια...Θά έχουν άραγε ευτυχία;
( Μετάφραση από τά Σερβικά: Militsa Veskof )
|
|
|
|