Την επομένη της εορτής της Παναγίας, πρωί πρωί, μαζευτήκαμε στην αυλή της Αγίας Άννης απ' όπου ξεκινήσαμε την 3ήμερη εμπειρία μας. Με μπόλικο ενθουσιασμό και μια δόση "καλής" αγωνίας για το ταξίδι, γονείς και παιδιά αναχωρήσαμε με κεφαλή τον αγαπητό μας π. Διονύσιο και οδηγό του λεωφορείου τον κυρ Θανάση. Στο μικρόφωνο ο παπάς μας, πάντα πρόσχαρος και ευχάριστος, μας κάνει μια περίληψη του προγράμματος και αρχίζει να "σπάει τον πάγο" με εύθυμα και όμορφα λόγια. Πολύ γρήγορα φθάσαμε στην πρώτη στάση για καφέ και σνακ όπου πήραμε "δυνάμεις" για τη συνέχεια. Σε κάθε ταξίδι η διαδρομή είναι μια εμπειρία από μόνη της. Απλωμένες πεδιάδες, κατάφυτες πλαγιές, ξεροβούνια, λίμνες, χωρουδάκια, οικισμοί. Διαφορετική νότα τα εργοστάσια ρεύματος με τα τεράστια φουγάρα τους σκορπισμένα σε όλη την Πτολεμαΐδα.

Τελικά φθάσαμε στην όμορφη Φλώρινα, όπου μας υποδέχθηκε με αγάπη στο Επισκοπείο ο Σεβ. Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Θεόκλητος, ένας "παλαίμαχος" επίσκοπος που μας έδωσε την ευχή του και μοίρασε ευλογία στα παιδιά ένα εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο. Από εκεί πήγαμε στην Ιερά Μονή του Αγίου Μάρκου, ένα κόσμημα σε υψόμετρο 959 μέτρων, όπου προσκυνήσαμε το τίμιο λείψανο του Αγίου. Η γλαφυρότατη διήγηση της ηγουμένης Μαριάμ για την μονή και τα θαύματα του Αγίου μας καθήλωσε όλους, μικρούς - μεγάλους. Αφού κεραστήκαμε και απολαύσαμε την πανοραμική θέα πήραμε το δρόμο για την εκκλησιαστική κατασκήνωση Φλώρινας. Εκεί μας καλοσώρισε ο π. Θεωνάς, ο Αρχιερατικός Επίτροπος που υπομονετικά μας βοήθησε να κατατοπιστούμε στο νέο μας 3ήμερο "σπίτι". Οι εγκαταστάσεις καθαρώτατες, τα δωμάτια φωτεινά και δροσερά, κουζίνα, τραπεζαρία, τουαλέτες και καινούργια παιδική χαρά, όλα όμορφα και οργανωμένα ανάμεσα σε ψηλά δέντρα και γύρω από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Αφού τακτοποιηθήκαμε, όλοι μαζί παρέα στο πρώτο γεύμα απολαύσαμε τα ωραιότατα σνίτσελ και έπειτα η απαιτούμενη ξεκούραση του μεσημεριού. Το απόγευμα βγήκαμε βόλτα για καφέ στην Φλώρινα, μια γραφική πόλη στην αγκαλιά μιας καταπράσινης βουνοπλαγιάς την οποία διασχίζει και ένα μικρό ποτάμι. Το δείπνο στην κατασκήνωση, γευστικό παστίτσιο και αφού φάγαμε ανεβήκαμε στο εκκλησάκι για το απόδειπνο και έπειτα στα κρεβάτια για να τελειώσει έτσι η πρώτη μέρα.

Τα πρωινά μας ξυπνούσε ο παπάς μας με διάφορες αστείες μουσικές στα μεγάφωνα. Έτσι και την δεύτερη μέρα, αφού ξυπνήσαμε και ετοιμαστήκαμε, κατεβήκαμε για την πρωινή προσευχή και έπειτα πήραμε ένα ωραίο νηστίσιμο πρωινό για να συνεχίσουμε το πρόγραμμα με την επίσκεψη στην Ιερά Μονή της Αγίας Σοφίας της Κλεισούρας κοντά στην Καστοριά. Στο λεωφορείο ο π. Διονύσιος μας διηγήθηκε διάφορα θαυμαστά από τον βίο της ενώ η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη, παρά τις ανηφόρες και τις στροφές. Το μοναστήρι το χάρηκαν πολύ και τα παιδιά που τρέχαν και σκαρφάλωναν σε διάφορα μέρη και ξεδιψούσαν στο γάργαρο νερό των βρυσών. Αφού προσκυνήσαμε την θαυματουργή Αγία, θαυμάσαμε το καθολικό της μονής καθώς και τη δουλειά που αόκνως βάζουν όλες οι μοναχές για να απολαμβάνουμε όλοι τέτοιες ευλογίες. Έπειτα επιστρέψαμε στην κατασκήνωση για το γεύμα, καλαμαράκια με πατάτες τηγανητές και σαλάτα και μετά, ξεκούραση. Το απόγευμα χαλαρώσαμε στην κατασκήνωση με διάφορα σκετσάκια που ετοίμασαν τα παιδιά, απολαύσαμε ένα τοπικό χορευτικό που μας έκανε την τιμή να μας επισκευθεί και φυσικά παιχνίδια για τα παιδιά. Σε όλο το τριήμερο, οι αγαπητοί μας ομαδάρχες, ο κ. Κωνσταντίνος στα αγόρια και η κ. Δέσποινα στα κορίτσια, φρόντιζαν τα παιδιά με πολύ υπομονή και αγάπη και οργάνωναν παιχνίδια και δραστηριότητες με τη συμμετοχή όλων των παιδιών.

Όπως πολύ εύστοχα ανέφερε και ο π. Διονύσιος, την τελευταία μέρα δεν την είδαμε σαν μέρα επιστροφής, αλλά κάτι σαν μια γεμάτη ημερήσια εκδρομή. Μετά το πρωινό με την Original μερέντα (όπως την έλεγε ο παπάς), κατευθυνθήκαμε στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου μέσα στη Φλώρινα, όπου όλα είχαν την σφραγίδα του μακαριστού π. Αυγουστίνου Καντιώτη, φλογερού αγωνιστή της Ορθοδόξου Αλήθειας του Χριστού. Το τρισάγιο στον περιποιημένο τάφο του, ελάχιστος φόρος τιμής για την πλούσια παρακαταθήκη του. Χαρακτηριστικό αυτό που είπε η γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης για την κοίμησή του: "Σήμερα σείστηκαν τὰ ἐπουράνια! Ἕνας μεγάλος Ἱεράρχης ἀνέβηκε στὸν οὐρανό. Δίπλα στὸν Πατροκοσμά!" Εκεί έπειτα, οι καλές μοναχές μας φίλεψαν και η ηγουμένη μας έδωσε αγαπητικά την ευχή της. Αφού γυρίσαμε στην κατασκήνωση και ετοιμαστήκαμε για την αναχώρηση, ευχαριστήσαμε και αποχαιρετήσαμε ευλαβικά τον Άγιο Νικόλαο που μας φίλεψε και τον π. Θεωνά που μας διακόνησε. Ευχάριστη έκπληξη στο γυρισμό, η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μικροκάστρου σαν πολύτιμο πετράδι της περιοχής. Εκεί πήραμε μια γεύση Ουρανού. Ένας κατανυκτικός εσπερινός με γλυκύτατη ψαλμωδία, νουθεσίες ενός ταπεινού Ιεράρχη του Σεβ. Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Αθανασίου που μας μίλησε βιωματικά για την αγάπη προς τη Μητέρα του Χριστού μας και ομιλία της ηγουμένης Θεολογίας.

Και κάπως έτσι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Μέσα στο λεωφορείο, ένας απολογισμός της εμπειρίας, οι ευχαριστίες σε όλους όσους συντέλεσαν στην ευόδωση του εγχειρήματος και ιδιαιτέρως στον π. Διονύσιο, τον Κωνσταντίνο και τη Δέσποινα. Μετά, το τελευταίο απόδειπνο και η άφιξη στην αυλή της Αγίας Άννης απ' όπου ξεκινήσαμε.

Ευχαριστούμε τον Θέο για τα μοναδικά βιώματα που αποκομίσαμε και ευχόματε αυτό να αποτελεί την αρχή μίας ωραίας παράδοσης!

Σωτήρης και Δέσποινα Τάκου